Conferencia de Pablo Meira no I Congreso Climántica
Publicado July 14, 2010 00:00 en Climántica |
0 comentarios
A conferencia de Pablo Meira no I Congreso Climántica sobre Respostas Educativas ao Cambio Climático atópase editada en vídeo en Climántica TV. O profesor e investigador da USC disertou sobre as barreiras para a comunicación social dos impactos e riscos do cambio climático. Na representación social do cambio climático influen factores culturais, emocionais, distintas estratexias de comunicación, e distintos procesos sociocognitivos. Este factor social é fundamental pois vai a determinar como as persoas reaccionen ante o problema e como a sociedade vai a presionar aos sectores de toma de decisións sobre o cambio climático. O que nos di a investigación sobre a representación social do cambio cambio climático é que é todavia moi feble, que é inductiva, chea de distorsións e que ademais está todavía pouco articulada.
O profesor Pablo Meira identifica catro barreiras na representación social do cambio climático que se están identificando case que de forma universal sobretodo nas sociedades occidentais. Unha primeira barreira se deriva de que o fenómeno do cambio climático é contraintuitivo, é dicir, a inmensa maioría da poboación cree que hai cambio climático pola información que recibe, pero non dun xeito directo, e isto conduce a errores moi extendidos como por exemplo a mestura entre tempo e clima o que xenera confusión. Unha segunda problemática que se detecta ten que ver coa escala espacial e temporal da ameaza. A maior parte da poboación pensa que o cambio climático é un problema para o futuro co cal amortíguase a urxencia da toma de medidas. Ademais a poboación ten asumido o carácter global, pero é incapaz de trasladalo ao seu espazo máis cercano. Tamén hai problema para percibir espacial e temporalmente as causas. Hai moi pouco coñecemento entre o estilo de vida e as emisións de gases de efecto invernadeiro. Unha cuarta barreira é a creencia de que hai unha relación causa-efecto entre o burato da capa de ozono e o cambio climático. Non sabemos o efecto que ten esta creencia errónea pero o que sí é que nos indica ata que punto é complexo a relación entre a ciencia e a sociedade. Estamos a volcar información pensando que a sociedade coñeza e comprenda e o que estamos xenerando é un gran malentendido.
O movemento negacionista parecía que estaba case extinguido antes do cumio de Copenhague e non obstante isto non é así. O movemento negacionista ataca principalmente á percepción social do cambio climático. Estos grupos tratan de desacreditar a ciencia do cambio climático co cuestionamento de un só estudo científico. Un exemplo de isto último o temos co caso do roubo dos correos electrónicos aos científicos da Universidade de East Anglia no Reino Unido e o posterior tratamento da información por parte dos medios interesados. A porcentaxe de cidadáns que deixaron de creer que o cambio climático existía descendeu, en un só mes, un 10 %.
Pablo Meira finalizou a súa intervención abogando porque teriamos que adicar máis tempo a comunicar como se constrúe a información científica para que a sociedade entenda que tipo de información recibe e por que temos que valorar mellor unha información que outra.
O profesor Pablo Meira identifica catro barreiras na representación social do cambio climático que se están identificando case que de forma universal sobretodo nas sociedades occidentais. Unha primeira barreira se deriva de que o fenómeno do cambio climático é contraintuitivo, é dicir, a inmensa maioría da poboación cree que hai cambio climático pola información que recibe, pero non dun xeito directo, e isto conduce a errores moi extendidos como por exemplo a mestura entre tempo e clima o que xenera confusión. Unha segunda problemática que se detecta ten que ver coa escala espacial e temporal da ameaza. A maior parte da poboación pensa que o cambio climático é un problema para o futuro co cal amortíguase a urxencia da toma de medidas. Ademais a poboación ten asumido o carácter global, pero é incapaz de trasladalo ao seu espazo máis cercano. Tamén hai problema para percibir espacial e temporalmente as causas. Hai moi pouco coñecemento entre o estilo de vida e as emisións de gases de efecto invernadeiro. Unha cuarta barreira é a creencia de que hai unha relación causa-efecto entre o burato da capa de ozono e o cambio climático. Non sabemos o efecto que ten esta creencia errónea pero o que sí é que nos indica ata que punto é complexo a relación entre a ciencia e a sociedade. Estamos a volcar información pensando que a sociedade coñeza e comprenda e o que estamos xenerando é un gran malentendido.
O movemento negacionista parecía que estaba case extinguido antes do cumio de Copenhague e non obstante isto non é así. O movemento negacionista ataca principalmente á percepción social do cambio climático. Estos grupos tratan de desacreditar a ciencia do cambio climático co cuestionamento de un só estudo científico. Un exemplo de isto último o temos co caso do roubo dos correos electrónicos aos científicos da Universidade de East Anglia no Reino Unido e o posterior tratamento da información por parte dos medios interesados. A porcentaxe de cidadáns que deixaron de creer que o cambio climático existía descendeu, en un só mes, un 10 %.
Pablo Meira finalizou a súa intervención abogando porque teriamos que adicar máis tempo a comunicar como se constrúe a información científica para que a sociedade entenda que tipo de información recibe e por que temos que valorar mellor unha información que outra.
