Conferencia de Bernardo Parajó no I Congreso Climántica
Publicado July 16, 2010 00:00 en Climántica |
0 comentarios
O vídeo da conferencia de Bernardo Parajó no I Congreso Climántica sobre Respostas Educativas ao Cambio Climático pode verse en Climántica TV. O director xerente da Axencia de Enerxía de Vigo centrou a súa conferencia nas investigacións no ámbito da enerxía para a mitigación e adaptación ao cambio climático.
Bernardo Parajó iniciou a súa ponencia introducíndonos á ciencia do cambio climático e recordando que as actividades humanas xeneran ao redor de 7 xigatoneladas de CO2 cada ano á atmosfera. Utiliza unha analoxía para amosarnos o que unha viaxe de ida e volta en avión entre Madrid e Londres correspondería coa emisión de unha tonelada de CO2 por persoa. Pero tamén, unha tonelada de CO2 é a emisión media anual dunha persoa dun país como Mozambique. É por tanto o consumo de combustibles fósiles o que produce as maiores emisións de CO2 á atmosfera. Para paliar isto, Europa ten aprobada unha estratexia denominada 20-20-20 (reducir un 20% a emisión de CO2, mellorar un 20% a eficiencia enerxética e producir un 20% da enerxía mediante fontes de enerxías renovables ademais de incorporar un 10% de combustible de orixe renovable no transporte) e todo isto para o ano 2020. Como se pretende reducir o consumo temos que reducir a demanda (aforro) e mellorar o rendemento (eficiencia). Hai que recordar que aforrar as persoas e son eficientes as máquinas e os dispositivos. A forma de fomentar o aforro é con medidas de carácter educativo (non consumir o que non é necesario) e a forma de incentivar a eficiencia e mediante opcións de carácter tecnolóxico. A estratexia completa podería ir encamiñada a non consumir si non é imprescindible, para o que sexa imprescindible, empregar os sistemas máis eficientes e recurrir ás fontes de enerxía máis respetuosas co medio.
As enerxías renovables non son inocuas pero producen emisións moito menores (6 gr de CO2 por KwH producido) que derivadas do consumo dos recursos non renovables. O obxetivo prioritario é por tanto o uso racional dos recursos.
O Sol é a única fonte de enerxía segura para os vindeiros 6.000 anos. As formas de utilización desta enerxía agrúpanse en dous tipos: aproveitamento pasivo (arquitectura bioclimática) e o activo (produción de auga quente sanitaria, etc.). As outras fontes de enerxias renovables son a hidraulica, eólica, biomasa (sólida, líquida ou gasosa). Respecto á undimotriz e mareomotriz, Bernardo Parajó nos indica que hai moitas esperanzas postas nestas enerxías, non obstante, actualmente todavía queda por resolver o problema tecnolóxico para dar cun dispositivo que permita extraer o máximo recurso enerxético do mar dun xeito ambientalmente viable. A xeotermia pode ser de alta ou baixa temperatura mediante bombas de calor xeotérmica.
A maior parte da enerxía consúmese no transporte e despois na industria e no fogar. Nos edificios as novas tecnoloxías construtivas van a copiar a arquitectura tradicional para o aforro enerxético. Os sistemas de calefacción de distrito será unha opción a ter en conta nos vindeiros anos e consiste nun sistema de xeración centralizada de calor para uso residencial e comercial (auga quente sanitaria, calefacción...). O transporte aéreo tamén está adoptando medidas e plantexándose retos de futuro para diminuir as emisións de dióxido de carbono.
Para finalizar a conferencia Bernardo Parajó conclue con unha sentencia que pode ser utilizada como base para discusión na aula: “a tecnoloxía resolve a maior parte dos problemas que crea”, pero hai unha parte moi importante nas que se incluen os residuos nucleares que non teñen solución tecnolóxica hoxe en día.
Bernardo Parajó iniciou a súa ponencia introducíndonos á ciencia do cambio climático e recordando que as actividades humanas xeneran ao redor de 7 xigatoneladas de CO2 cada ano á atmosfera. Utiliza unha analoxía para amosarnos o que unha viaxe de ida e volta en avión entre Madrid e Londres correspondería coa emisión de unha tonelada de CO2 por persoa. Pero tamén, unha tonelada de CO2 é a emisión media anual dunha persoa dun país como Mozambique. É por tanto o consumo de combustibles fósiles o que produce as maiores emisións de CO2 á atmosfera. Para paliar isto, Europa ten aprobada unha estratexia denominada 20-20-20 (reducir un 20% a emisión de CO2, mellorar un 20% a eficiencia enerxética e producir un 20% da enerxía mediante fontes de enerxías renovables ademais de incorporar un 10% de combustible de orixe renovable no transporte) e todo isto para o ano 2020. Como se pretende reducir o consumo temos que reducir a demanda (aforro) e mellorar o rendemento (eficiencia). Hai que recordar que aforrar as persoas e son eficientes as máquinas e os dispositivos. A forma de fomentar o aforro é con medidas de carácter educativo (non consumir o que non é necesario) e a forma de incentivar a eficiencia e mediante opcións de carácter tecnolóxico. A estratexia completa podería ir encamiñada a non consumir si non é imprescindible, para o que sexa imprescindible, empregar os sistemas máis eficientes e recurrir ás fontes de enerxía máis respetuosas co medio.
As enerxías renovables non son inocuas pero producen emisións moito menores (6 gr de CO2 por KwH producido) que derivadas do consumo dos recursos non renovables. O obxetivo prioritario é por tanto o uso racional dos recursos.
O Sol é a única fonte de enerxía segura para os vindeiros 6.000 anos. As formas de utilización desta enerxía agrúpanse en dous tipos: aproveitamento pasivo (arquitectura bioclimática) e o activo (produción de auga quente sanitaria, etc.). As outras fontes de enerxias renovables son a hidraulica, eólica, biomasa (sólida, líquida ou gasosa). Respecto á undimotriz e mareomotriz, Bernardo Parajó nos indica que hai moitas esperanzas postas nestas enerxías, non obstante, actualmente todavía queda por resolver o problema tecnolóxico para dar cun dispositivo que permita extraer o máximo recurso enerxético do mar dun xeito ambientalmente viable. A xeotermia pode ser de alta ou baixa temperatura mediante bombas de calor xeotérmica.
A maior parte da enerxía consúmese no transporte e despois na industria e no fogar. Nos edificios as novas tecnoloxías construtivas van a copiar a arquitectura tradicional para o aforro enerxético. Os sistemas de calefacción de distrito será unha opción a ter en conta nos vindeiros anos e consiste nun sistema de xeración centralizada de calor para uso residencial e comercial (auga quente sanitaria, calefacción...). O transporte aéreo tamén está adoptando medidas e plantexándose retos de futuro para diminuir as emisións de dióxido de carbono.
Para finalizar a conferencia Bernardo Parajó conclue con unha sentencia que pode ser utilizada como base para discusión na aula: “a tecnoloxía resolve a maior parte dos problemas que crea”, pero hai unha parte moi importante nas que se incluen os residuos nucleares que non teñen solución tecnolóxica hoxe en día.
